Nesna [næs2næ] gard og komm i Nordl. Innb. nesnaværing og nesning. «Nesna fiordungr» ca. 1430. Namnet Nesnafjerdingen skal enno vera kjent av eldre folk på staden. K. Rygh meiner det norr. namnet har vore Nesnar fleirt., ei avleiing til → nes. Det er fleire små nes ved garden. J. Sahlgren (NoB 1935 s. 193-94) og I. Lundahl (NoB 1937 s. 67) vil tolke «Nesna» (1430) som gen. fleirt. av *nesnir ‘nesbuane’. (Jfr. K.-H. Dahlstedt i NoB 1967 s. 20-28.) ¤