Iveland [i:2velann] komm og gard i A-Agd. Innb. ivdøl. «j Ivilandzdh kirkiu gardhe» 1426. I same dalføret ligg garden Ivedal. Førsteleddet har derfor vore tolka som eit elvenamn *Ífa, avleidd av norr. ýr m (eldre  *īwaR) ‘barlind’ (NG VIII s. 179). Men elva heiter no Frøysåna, som må vera eit gammalt namn. J. Sahlgren (Svenska landsmål 1912 s. 142-43) tolkar derfor førsteleddet som norr. *ívi n ‘stad der det veks barlind’. Jf. Barlinddalen, gard i Bærum, Akersh. Sisteleddet er → land, jf. → Birkeland, → Eikeland og → Espeland.¤