Vindøla [vin92d9øqa] elv og po. i Surnadal komm, MogR. Førsteleddet i V. inneheld ein stomn vind- som har samanheng med vinde vb ‘snu, dreie’ (NE s. 298). V. gjer ein tydeleg krok før ho renn ut i Surna. Sisteleddet -døla, ei avleiing til dal m, er vanleg i elvenamn. I Oppdal komm, S-Trl, finst òg elvenamnet V. om ei elv som byrjar i dei same traktene som V. i Surnadal. At elvar med kjelder i same område får likt namn, er nokså vanleg.¤