NSL:

Dal er svært vanleg i heile landet som gardsnamn, etter det òg som namn på tettstader og sokner. Vanlegast finn ein ordet i ymse bøyingsformer som Dal´en b. eint., Da`le dat. eint., Dal`an, Dal`ane b. Fleirt. Dål`ån b. fleirt. er ei jamningsform. Døl`an og Døl`en(e) er anten laga til gno. dæl f ‘liten dal, dokk’, eller dei kan ha fått vokalen i trykkstavinga frå den omlydde forma i dat. fleirt. Dǫlum.

 

NG:

gno. dalr m. (Gen. dals, Dat. dali, Flt. dalar og dalir) 'Dal'. Er, som man efter Landets Natur måtte vente, meget alm. i Gård- og Bygdenavne. I usms. Navne er i Telemarken og på Vestlandet Dativ Ent. og Flertal de mest brugte Former. Sammensætning med vin hyppig, i mange forskjellige Nutidsformer (se NG I S. 39); med heimr sjelden. Om den i enkelte Tilfælde mulige Forvexling af dalr som sidste Led med staðir → stad.