NSL

gno. fjall n, fleirt. fjǫll. I nyno. dialektar finst òg former som fjøll, fjødd, fjedd i Telemark og Setesdalen, fjedl på delar av Vestlandet, fjill, fill (med palatal l) på Nordmøre og i Trøndelag, den siste staden også fi:l, fe:l. Grunnordet f. er utbreidd over heile landet i namn på fjell og fjellområde og er også vanleg i gardsnamn, usms. og sms.

   I fjellnamn er grunnordet f. mest brukt om «de Bjerge eller Bjergmarker, som stige så høit, at Skovvæxten ganske eller næsten ophører» (Aasen), ofte om større, samanhangande fjellstrekkjer (Sygnefjellet, → Norefjell), gjerne i fleirt. (→ Langfjella, Rørosfjella), i det siste tilfellet ofte med appellativisk tyding («fjella i Rørosområdet»).

Litt.: Ekre 1960 s. 116-18. Namn i fjellet s. 16 og s. 23. JS

 

NG:

gno. fjall n. (Gen. fjalls) 'Fjeld'. Sjelden eller aldrig som Flertalsord, når det bruges som Navn usms. Den islandske Sideform fell synes ikke at forekomme i Norge. Enkelte Sammensætninger findes med vin (Fellin) og heimr. Meget forskjelligt udtalt (Fjæll, Fjell, med lukt e, Fjill, Fjøll, Fjedd,

Fjødd, Fjædl). Hvor det som sidste Led kommer efter s, falder ofte f bort i Udtalen. Brugt som første Led i Genitivform kan det i Nutidsform vanskelig skilles fra Fjallars-, af Mandsnavnet Fjallarr.